Olga Tokarczuk
Pisarka Olga Tokarczuk urodziła się i wychowała w Polsce. Na początku lat 90 zaczęła pisać. Swoje doświadczenie zawodowe wykorzystuje w swoich pracach, zwłaszcza w opowiadaniach, ukazując charaktery bohaterów. Jej prace przesycone są subtelnym psychologizmem. W praktyce psychoterapeuty Olga Tokarczuk trzymała się teorii Junga, a w literaturze pracuje z ludzkimi kompleksami, bada nieświadomość zbiorową i osobistą. Pisarka dobrze zna filozofię i ezoteryzm. A to pomaga jej stworzyć niesamowity artystyczny świat.
O twórczości pisarki Olgi Tokarczuk, laureatki literackiej Nagrody Nobla za 2018 rok
Literacka Nagroda Nobla za 2018 rok została przyznana polskiej pisarce Oldze Tokarczuk za wyobraźnię narratora, który przedstawia przekraczanie granic jako formę życia z encyklopedyczną pasją. Pierwszą książką Olgi Tokarczuka był zbiór wierszy, który ukazał się w 1989 roku. W 1993 roku zadebiutowała jako prozaiczka utworem – Podróż ludzi Księgi, o XVII-wiecznej Francji. Powieść została zauważona, Olga Tokarczuk zwraca się nie tylko do materiału historycznego, ale także do współczesności, zmienia go i dodaje do niego elementy magiczne. A jej następną powieścią jest – Dom dnia, Dom nocy która opowiada o wiosce, w której od października do marca nie ma słońca.
Pisarka działa również w gatunku małej prozy. Książka – Gra na wielu bębenkach to pierwszy zbiór opowiadań Olgi Tokarczuk. W 2019 roku ukazuje się drugi zbiór opowiadań – Ostatnie historie, który zawiera motywy i idee z wcześniejszych prac. Pisarka w swoich pracach przywiązuje dużą wagę do drobiazgów. Z nich powstaje dziwaczna przestrzeń każdego tekstu.
Opowiadanie Olgi Tokarczuk – Bardo. Szopka
W opowiadaniu Bardo. Szopka bożonarodzeniowa na obrazie znanej czytelnikowi szopki, Olga Tokarczuk rozwija szczegółowy obraz świata w miniaturze https://literackigps.pl/ktore-ksiazki-olgi-tokarczuk-trzeba-znac-top-4/. Głównym twórcą tego świata jest kobieta, która z drobiazgów tworzy szopkę i otaczający ją świat, a postać męska jest pomocnikiem technicznym. Pisarka doprowadza sytuację do tragizmu, świat się wali zarówno w rzeczywistości, jak i w miniaturze.
Olga Tokarczuk odgrywa w swojej twórczości dwie role: jest zarówno twórcą, jak i strażniczką świata literackiego. Odtwarza go w najdrobniejszych szczegółach, aby zachować go jako kod kulturowy swojego pokolenia. Pracuje z przeszłością, jednocześnie dotkliwie odczuwa teraźniejszość, a za tym wszystkim kryje się próba dotknięcia przyszłości, przewidzenia jej różnych opcji. Bardo. Szopka pokazuje z jaką miłością pisarka traktuje swoją twórczość literacką.
Wykład Noblowski Olgi Tokarczuk
W roku 2019 Olga Tokarczuk wygłosiła wykład noblowski, który przedstawia pogląd pisarki na współczesny proces literacki i jej własną twórczość. Przytacza w nim swój dialog z matką, który tak wspomina „Ten krótki dialog w prowincjonalnym miasteczku w zachodniej Polsce gdzieś pod koniec lat 60., dialog matki z córką, pozostał ze mną na zawsze i dał mi siłę na całe życie. Od tego momentu moja egzystencja była wyniesiona ponad rutynę przypadku i materii, ponad przyczyny i skutki, ponad prawa prawdopodobieństwa”.
I ten moment determinuje nie tylko życie, ale i twórczość pisarki, w swoich utworach Olga Tokarczuk zaciera granice między gatunkami, krajami i językami, rzeczywistością i fikcją. Pisze zbiory opowiadań, powieści epickich, prace nad esejami i wierszami oraz eksperymentuje z gatunkami, od beletrystyki historycznej po kryminały. I w każdym ze swoich tekstów Olga Tokarczuk pracuje z rzeczywistością super szybko zmieniającego się współczesnego świata, szukając sposobów na jego opisanie.
Przetwarza rzeczywistość nie do poznania, przenosząc ją w przestrzeń przypowieści i mitu, wymiaru przypowieści w narracji. Bohaterem przypowieści jest przecież właśnie ten, kto potrafi jednocześnie być sobą, człowiekiem żyjącym w określonych warunkach historycznych i geograficznych i zdecydowanie otworzyć ten zarysowany krąg okoliczności, stając się Wszystkim i Wszędzie. Rekonstruuje przeszłość historyczną, przepowiada przyszłość i tworzy przestrzeń nowego mitu.
Ostatnie historie Olgi Tokarczuk
Olga Tokarczuk dzieli świat ludzi na mężczyzn i kobiety, różnią się zasadniczo postawą i światopoglądem. W powieści – Ostatnie historie jedna z bohaterek opisuje tę różnicę w następujący sposób „To jest to, co zawsze lubiłam – znaleźć różnice między nami. Między mną a Petro. Chciałam ciągle się upewniać i przypominać sobie, że powstaliśmy z innego pyłu i do innego pyłu wrócimy”.
Dla prozy Olgi Tokarczuk te różnice są bardzo ważne. Męski świat racjonalny zostaje pokonany, a pisarka, podobnie jak jej bohaterki, zagląda w rzeczywistość, dostrzega drobne szczegóły i tka z nich jedno płótno swojego artystycznego świata. Łączy w sobie indywidualne, polityczne, historyczne, mitologiczne, łączenie pokoleń i życie z własnym życiem, dogłębną percepcję własnego ciała.
Relacje między ludźmi i narodami w twórczości Olgi Tokarczuk
Połączenie w twórczości Olgi Tokarczuk bogatej konkretności z szybującą fantazją, a także uważna obserwacja z obsesją mitologiczną, czyni ją jedną z najbardziej oryginalnych i pełnych fantazji prozaików we współczesnej literaturze. Tematem prac Olgi Tokarczuk są relacje między ludźmi i między narodami w różnych czasach historycznych. Na przykład – Księgi Jakubowe opisują historię średniowiecza i momenty związane z dziejami narodu żydowskiego. Jej proza jest złożona, wieloaspektowa, z wycieczkami w historię stosunków między Słowianami i innymi narodami, zawiera wiele refleksji filozoficznych. Jako bohaterowie są prawdziwe postacie historyczne.
Olga Tokarczuk jest zagorzałym przeciwnikiem nacjonalizmu, także w swoich wystąpieniach. Pisze w klasyczny, ale jednocześnie świeży sposób, ma dobry namacalny tekst, dobrze oddaje atmosferę, subtelne uczucia ludzi. Jej powieści łączy dobra historia. Jest dobrą stylistką i gawędziarzem. Książki są łatwe do czytania https://literackigps.pl i nie wymagają specjalnego wykształcenia, aby je zrozumieć.
Literacki GPS – blog literacki |
ul. Giuseppe Garibaldiego 4/203 |
04-078 Warszawa |
604 810 444 |
www.literackigps.pl |